MARCUS

I.

MARCUS

Alexandrinae Ecclesiae Episcopus, Eumenidis successor. Euseb. l. 4. c. 11. A. C. 147.

II.

MARCUS

Britanniae tyrannus, a Legionibus Romanis electus, A. C. 307. Item. fil. Basilidis, a Fatre Caesar dictus. Item dictus Cyriades, Syrus, Saporis nixus opibus, Antiochiam, Caesaream et Tarsum occupavit; a suis, appropinquante Valerianô, occisus.

III.

MARCUS

Catanensium tyrannus, fecit cum Timoleonte societatem, olymp. 109. an. 1.

IV.

MARCUS

Diaconus Ecclesiae Gazensis, a Porphyrio Episcopo missus A. C. 398. ad Arcadium, ut templum Marnae, quo Idololatrae consultum accedere solebant, destrui pereret, a Ioh. Chry sostomo insigniter est adiutus. Item, Episcopus Ephesinus, Elorentino Concilio interfuit, Latinisque acriter obnixus, illos haereticos vocavit, quod in symbolo suo adderent, Filioque. Obiit A. C. 1440. Constantinopolim redux. Item Monachus montis Cassini, vitam Benedicti a Gregorio scriptam, carmine expressit, Sigebert. c. 33. quod sub finem praeteriti saeculi in lucem prodiit.

V.

MARCUS

Episcopus Romanus post Silvestrem I. A. C. 336. Obiit mense 8. die 22. Successit Iulius I. Item Episcopus A. lexandriae, A. C. 144. cui Celadion successit, A. C. 154. Euseb. Hist. l. 4. c. 10. et 19. et in Chron. Vide infra. Item Episcopus Hierosolymstahus primus ex gente peregrina, cessante persecutione electus A. C. 138. Successorem haburi publium, A. C- 157. Idem Hist. l. 4. c. 6. et in Chron. Ado in Chron. Item Ere. mita, dictus Asceticus. An idem cum eo, cuius Palladius in Hist. Laus. meminit, qui utrumque Testamentum memoriter perfecte tenuit: An cum illo, qui Leonem Imperatorem sanavit, A. C. 900. quique ipsi decem adhuc annos vitae praedixit? Ut Ioh. Curopalates, Cedrenus et Zonaras volunt. Certe 9. tractatuum auctor fuit, qui in Bibliotheca Patrum. Photius insuper, contra Melchedecianos, librum ipsi tribuit. Chrysostomi et Nili tempore vixisse dicitur.

VI.

MARCUS

Eremita, cui occasioniconversionis, commissum homicidium fuit. Nam cum puer esset, et oves pasceret circa Mareiam paludem ludens, quendam coaetaneum interfecit, et metuens fugit in solitudinem. Qui cum tribus annis sub dio moraretur, postea parvum hospitium fecit sibi, in quo annis 25. moratus est. Fuit valde mansuetus. sapiens, memoriâque Scripturarum sacrarum clarissimus, Deoque tam amabilis, ut cum Dominicum corpus accederet, Angelus ei sacramenta praeberet, cuius manum usque ad iuncturam brachii tantummodo se dicebat aspicere. Sozom. l. 8. c. 1.

VII.

MARCUS

Haereticus, Memphi oriundus, Gnosticorum erroresper orbem circumtulit. In Galliam appulsus, plurimos habuit, impuritatum suarum assecla, inde in Hispaniam delatus, feminas complures, quarum princeps Agape, in suas partes pertraxit, cum helvidio Rhetore, et Priscilliano, capite priscillianistarum. Sulpic. Seu. Hacrae l. 2. Baron. A. C. 381.

VIII.

MARCUS

Haereticus, discipulorum Valentinis pessimus. Magicis artibus effecit, ut vinum in S. Calice sanguis videretur, etc. Inprimis opulentis formâque eximiis feminis seducendis intentus, sub praetextu illas Gratiâ, cuius scaturiginem se esse blaspheme iactabat, Spirituque fanctô replendi, illis pro lubitu illusit. Euseb. Hist. l. 4. c. 10.

IX.

MARCUS

Iudaeae Praefectus. A. C. 14.

X.

MARCUS

unus ex primariis Arianismi propugnatoribus, Episcop. Arethusae, Confessionem fidei, a Conciliô Sirmiensi stbi in iunctam, condidit, sed quae nihil orthodoxi contineret: Alibique Arianorum errores tutatus, Iulianum sub initium Imperii Constantini incolumem praestitit: postea magnificô ldoleiô destructô, cum illud suis sumptibus reaedificare ab apostata iuberetur, id renuens. exquisitissimis suppliciis excarnificatus est. Vide Greg. Nazianz. Or. I. in Iul. Sozomen. l. 4. et 5. Socr. l. 2. Baron. in Annal. qui eius sub vitae finem conversionem probabilem reddunt.